Construction of residential buildings with shops in Plac Centralny, Centrum B Estate. Plac Centralny in the town of Nowa Huta with basic urban premises was accepted on 10 February 1950, and work on the central section concluded in 1951. The General Plan and the plan of the centre was devised by architect Tadeusz Ptaszycki – chief designer, urban designers: architects Bolesław Skrzybalski, Stanisław Juchnowicz, Tadeusz Rembiesa and Janina Lenczewska, and architects Janusz Ingarden, Tadeusz Janowski, Zbigniew Sieradzki and Adam Fołtyn, responsible for the architectural aspect. The clear, radial street layout comprised differently shaped squares. Buildings in Plac Centralny were designed by Janusz Ingarden and constructed from 1953 to 1956. It was one of the best architectural projects in the period of real socialism (social realism) in Poland. However, it was never completed. Pentagonal Plac Centralny with three broad arteries (alleys) formed the centre of the development. The middle part of the section was to be taken up by a spire-shaped obelisk, accentuating the central position of the square (or its connection with the metallurgical combine). The entire plan was strictly geometrical and axial. Four of the five sides and outbound alleys were to be lined with six-storey buildings with arcades, housing flats and shops. Buildings in Plac Centralny had characteristic ternary frontages, and were flanked with shallow projections, clearly marked socles reached up to the first floor. The buildings in the square were a reference to Renaissance and Baroque architecture. 1950s. Budowa domów mieszkalnych z lokalami handlowo-usługowymi przy Placu Centralnym, na Osiedlu Centrum B. Plan Generalny Miasta Nowa Huta z podstawowymi założeniami urbanistycznymi został zatwierdzony 10 lutego 1950 roku, a w marcu 1951 roku zakończone zostały prace nad częścią śródmiejską. W opracowaniu Planu Generalnego i planu śródmieścia nowego miasta udział brali: arch. Tadeusz Ptaszycki - główny projektant, projektanci odpowiedzialni za urbanistykę: inż. inż. arch. arch. Bolesław Skrzybalski, Stanisław Juchnowicz, Tadeusz Rembiesa, Janina Lenczewska, zaś za architekturę odpowiedzialni byli: inż. inż. arch. arch. Janusz Ingarden, Tadeusz Janowski, Zbigniew Sieradzki i Adam Fołtyn. Realizowana kompozycja polegała na zastosowaniu czytelnego, promienistego układu systemu ulic i placów o zróżnicowanych formach. Zabudowę Placu Centralnego według projektu Janusza Ingardena realizowano w latach 1953-1956. Była to jedna z najlepszych realizacji architektonicznych w okresie realnego socjalizmu (socrealizmu) w Polsce. Nie została jednak dokończona. Plac Centralny o kształcie pięcioboku razem z trzema szerokimi arteriami komunikacyjnymi (alejami) tworzyły centrum złożenia. Według projektu na jego środku miał znajdować się obelisk w kształcie iglicy, który miał podkreślać centralność placu (lub jego więź z kombinatem metalurgicznym). Całość planu była ściśle geometryczna i osiowa. Cztery z pięciu boków oraz wychodzące aleje miały być zabudowane sześciokondygnacyjnymi budynkami z podcieniami o charakterze mieszkalno–handlowym. Budynki przy Placu Centralnym posiadały charakterystyczne trzyczęściowe elewacje, bryły zostały flankowane płytkimi ryzalitami, wyraźnie zaznaczona część cokołowa sięgała do wysokości pierwszej kondygnacji. Zabudowa Placu nawiązywała do renesansowej i barokowej architektury. Lata 50. Photo by Henryk Makarewicz/idealcity.pl