„Cały ten ludek maszerował w największym porządku, jak gdyby opuszczał poprzednią siedzibę na zawsze; niewielka ilość mrówek robotnic szła w przeciwnym kierunku. Dokąd szły? Wszyscy – zwierzęta, ludzie, rośliny – jesteśmy zamknięci i byle jak pomieszani w tym ogromnym pudle, które nazywa się Wszechświatem. Chcielibyśmy czytać z gwiazd, snuć domysły o przyszłości i przeszłości, które są poza zasięgiem naszego postrzegania, a nie rozumiemy nic z tego, co mamy przed oczami. Wszystkie istoty są oddzielone od siebie na wieki i niepojęte jedne dla drugich.”1 – E. Delacroix

„Karol Marks miał rację. Socjalizm działa. Mylił się jedynie co do gatunku.” – Edward O. Wilson

Praca była jednym z podstawowych czynników definiujących Nowego Człowieka stała się także czynnikiem relacyjnym tworzącym wspólnoty. Mieszkańcy Nowej Huty, którzy po 89’ stracili pracę, musieli na nowo zdefiniować siebie, swoją tożsamość. Miejsce i związane z nim życie, któremu sens nadawał system pracy tysięcy robotników, zostało odcięte od dotychczasowego kontekstu funkcjonowania.