Ideal City employs instrumentallythe phenomenon of Nowa Huta (Poland), a town imagined and made concrete from above, as a holistic urbanistic and social experiment, aimed at outlining prospective scenarios for the evolution of the concept of city. This time developed at grass-roots level by the community laying down its rules.
The case of Nowa Huta is altogether exceptional because the experimental concept of the city created for the purposes of social engineering accumulates an infinite number of previous urban scenarios, universalising in this way the experience of city in the broad sense.
The experience of Nowa Huta’s unfinished utopia goes along with an equally multilayeredvisual archive. Although it only has two authors [Wiktor Pental (1920–2013) and Henryk Makarewicz (1917–1984)], their photographic practices occurred on diverse planes, thus representing a number of simultaneous policies on working with the image. As a consequence, the mutually complementary and discursive character of specific narratives or single images constituting the collection makes it a perfect instrumentarium to be used in the investigation process of what the city is today or may be in future.
Therefore, Ideal City juxtaposes two experiences: a city designed from scratch—a laboratory not only in urbanist and architectural but chiefly in social terms, and its representation. Apparently a coherent whole, it is still based on a number of a number of overlapping views: strictly documentary, humanistic, propagandist, private, more or less directly involved in the sphere of art, frequently constituting afterimages of concurrent visual trends. Deconstruction of such multilayered and equivocal collection of photographs dedicated to the city, a product of intersecting views from above, private convictions and synchronic aesthetic regimes, gives rise to a laboratory where prospective scenarios for how the concept of city may evolve are drawn, but this time from the grassroots perspective.
Ideal City is an open proposition, and merely a leaven for a broader progressing discourse. Bordering on a display or a publication at first, it provides a platform for further research offering a living repository for interested researchers/artists to delve into within the framework of the website/exhibition, and suggest new ways of interpretation.
Curator: Łukasz Trzciński
Authors: Agata Cukierska, Dorota Jędruch, Marta Karpińska, Dorota Leśniak-Rychlak, Szymon Maliborski, Ewa Rossal, Stanisław Ruksza, Katarzyna Trzeciak, Magdalena Ujma, Michał Wiśniewski
Supporting voices: Christophe Alix, Piotr Bujak, Łukasz Błażejewski, EBANO collective, Nina Fiocco, Tomasz Fudala, Marek Janczyk, Kacper Kępiński, Paweł Kruk, Yan Kurz, Piotr Lisowski, Lukáš Machalický, Krzysztof Maniak, Tomáš Moravec, Wojciech Nowicki, Jan Pfeiffer, Agnieszka Piksa&Vladimir Palibrk, Aleka Polis, Tomasz Rakowski, Dominik Stanisławski, Stach Szumski, Yan Tomaszewski, Matej Vakula, Jaro Varga, Aleksandra Wasilkowska, Paweł Wątroba, Rafał Woś, Julita Wójcik, Ewa Zarzycka
Production: Imago Mundi Foundation in partnership with The Museum of Photography in Kraków
Locomotives at Engine House, Lenin Steelworks, turn of the 1950s and 60s.
The basic mode of transport at the Lenin Steelworks was by rail. There were four transport sections before 1970, including transfer/carriage services and traction services. The combine had more than ten train stations for the transfer of cargo and railway carriages. The first Engine House was built in 1952 and housed 40 locomotives. Originally, building material was carried by the Kocmyrzów line. A vast loading site was constructed to the north of the Czyżyny station with obligatory sidings, but the small local railway could not accommodate the needs. The future combine required a new line which would run from the Warsaw line, starting at the Batowice station. Built in 1952, the new route crossed the old “kocmyrzówka” (destination Kocmyrzów), hence the two overpasses over the Kocmyrzów line. Pig iron first flowed from the blast furnace at the Lenin Steelworks in 1954. In the meantime, a dense network of sidings emerged within the combine. Nearby the combine a huge allocation station was built. The line towards the Steelworks was extended westwards from the Batowice station in the direction of Silesia, as well as southeastwards with trains crossing a new bridge over Vistula to reach the Podłęże station, now a junction. A connection was established with the Warsaw line, allowing uninterrupted passage from the Steelworks to the north. The new goods trunk line bypassing Kraków in the north was nicknamed the “large ring road.”
Parowozy na terenie Parowozowni Huty im. Lenina, przełom lat 50. i 60.
Podstawowym środkiem przewozu w Hucie im. Lenina był transport kolejowy. Do 1970 roku zajmowały się tym cztery wydziały przewozowe, w skład których wchodziły służby przewozowo-wagonowe oraz służby trakcyjne. Wewnątrz kombinatu znajdowało się kilkanaście stacji kolejowych, przez które odbywał się przepływ ładunków i wagonów kolejowych. Pierwsza Parowozownia dla 40 parowozów powstała w 1952 roku. Początkowo materiały na budowę były wożone linią kocmyrzowską. Na północ od stacji Czyżyny wybudowano nawet wielki plac przeładunkowy z niezbędnymi bocznicami, ale możliwości tej skromnej, lokalnej kolei były niewystarczające. Dla potrzeb przyszłego kombinatu potrzebna była nowa linia, którą wyprowadzono od linii Warszawskiej ze stacji Batowice. Wybudowana w 1952 roku nowa trasa przecinała starą „kocmyrzówkę” (w kierunku na Kocmyrzów), dlatego na linii kocmyrzowskiej dwa wiadukty. Pierwsza surówka z wielkiego pieca Huty im. Lenina popłynęła w 1954 roku. W międzyczasie na terenie kombinatu powstała bardzo gęsta sieć bocznic kolejowych. Nieopodal kombinatu zbudowano ogromną stację zestawczą. Linię prowadzącą do huty przedłużono od stacji Batowice na zachód w kierunku Śląska, a także na południowy wschód, gdzie nowym mostem na Wiśle kolej docierała do stacji Podłęże, na której powstał bezkolizyjny węzeł. Na połączeniu z linią Warszawską zbudowano łącznicę, pozwalającą na bezpośrednią jazdę od strony huty na północ. Tę nową, towarową magistralę, omijającą Kraków od północy, nazwano „dużą obwodnicą”.
Photo by Henryk Makarewicz/idealcity.pl
Miejsce
Nowa Huta
Czas
8 April 1963
Tagi
combine,
Lenin Steelworks,
modernity,
Nowa Huta,
railway,
transport