371
Henryk Makarewicz
Parowozy na terenie Parowozowni Huty im. Lenina, przełom lat 50. i 60. Podstawowym środkiem przewozu w Hucie im. Lenina był transport kolejowy. Do 1970 roku zajmowały się tym cztery wydziały przewozowe, w skład których wchodziły służby przewozowo-wagonowe oraz służby trakcyjne. Wewnątrz kombinatu znajdowało się kilkanaście stacji kolejowych, przez które odbywał się przepływ ładunków i wagonów kolejowych. Pierwsza Parowozownia dla 40 parowozów powstała w 1952 roku. Początkowo materiały na budowę były wożone linią kocmyrzowską. Na północ od stacji Czyżyny wybudowano nawet wielki plac przeładunkowy z niezbędnymi bocznicami, ale możliwości tej skromnej, lokalnej kolei były niewystarczające. Dla potrzeb przyszłego kombinatu potrzebna była nowa linia, którą wyprowadzono od linii Warszawskiej ze stacji Batowice. Wybudowana w 1952 roku nowa trasa przecinała starą „kocmyrzówkę” (w kierunku na Kocmyrzów), dlatego na linii kocmyrzowskiej dwa wiadukty. Pierwsza surówka z wielkiego pieca Huty im. Lenina popłynęła w 1954 roku. W międzyczasie na terenie kombinatu powstała bardzo gęsta sieć bocznic kolejowych. Nieopodal kombinatu zbudowano ogromną stację zestawczą. Linię prowadzącą do huty przedłużono od stacji Batowice na zachód w kierunku Śląska, a także na południowy wschód, gdzie nowym mostem na Wiśle kolej docierała do stacji Podłęże, na której powstał bezkolizyjny węzeł. Na połączeniu z linią Warszawską zbudowano łącznicę, pozwalającą na bezpośrednią jazdę od strony huty na północ. Tę nową, towarową magistralę, omijającą Kraków od północy, nazwano „dużą obwodnicą”. fot. Henryk Makarewicz/idealcity.pl
Miejsce
Nowa Huta
Czas
8 kwietnia 1963
Tagi
Huta im. Lenina, kolej, kombinat, Nowa Huta, nowoczesność, transport
GPS
50.076457, 20.089296

Geolokalizacja

Twoje notatki